Pełna historia tego, jak odwracalne dłuto zostało wynalezione w 1971 roku i stałą się naszą najlepiej sprzedającą się oryginalną częścią wszechczasów.
Przed rokiem 1971 lemiesze i dłuta jako jeden element były najlepszą dostępną alternatywą dla pługów. Rolnicy musieli wymieniać cały lemiesz, kiedy dłuto było zużyte. W roku 1971 Kverneland wprowadził na rynek dwa nowe produkty: oddzielny lemiesz i odwracalne dłuto.
Ta innowacja spowodowała, że dłuto ścierało się z dwóch stron, pozostawiając lemiesz jako osobny element. Była to przełomowa i opłacalna koncepcja
Na spotkaniu poświęconemu rozwojowi produktu w 1970r., dyrektor ds. rozwoju Olav Njå, przypadkowo wpadł na pomysł odwracalnego dłuta, podczas prób przeprojektowywania i ulepszania lemiesza i dłuta jako jednego elementu. Nie wiedział, że ustanowił nowy standard dla dłut do pługów na całym świecie – który nadal spełnia dzisiejsze standardy.
Aby lepiej zrozumieć w jaki sposób wynaleziono dłuto odwracalne, porozmawialiśmy z 85 letnim Jostein Eide, który w 1971 roku pełnił wiodącą rolę w sprzedaży w fabryce Kverneland. Był pracownikiem trzeciego pokolenia swojej rodziny w fabryce i pracował w latach 1955 do 2003, kiedy przeszedł na emeryturę.
Pod koniec lat 60-tych rolnicy używali mocniejszych i szybszych ciągników, co wiązało się z większą presją na dłuta i lemiesze. W rezultacie lemiesz miał zostać przeprojektowany, tak aby pracował dobrze w nowych warunkach.
“Pod koniec lat 60 tych lemiesz w ówczesnej formie nie dawał takich rezultatów jakich od niego oczekiwano i rozpoczęliśmy szukanie nowych rozwiązań”, mówi p. Eide. Pojawiało się wiele pomysłów i prototypów, ale zadanie wydawało się niemożliwe.
“W pewnym momencie inżynierowie spędzali całą noc, aby wymyślić nowy lemiesz. Jednak rezultaty osiągnięte następnego ranka nie spełniały oczekiwań. Dłuto było zbyt grube i wykazywało słabą penetrację gleby w testach polowych. Testowano również różne kształty lemieszy i żebrowane krawędzie, ale to również niczego nie rozwiązywało. W rzeczywistości zużycie się zwiększyło,” wspomina p. Eide.
“Dodatkowa cecha dłuta odwracalnego została zaprojektowana, tak aby zaoferować klientom jeszcze większe wykorzystanie ostrza stalowego, co zapewnia doskonały stosunek jakości do ceny”
„Pewnego dnia, kiedy byliśmy wspólnie w sali konferencyjnej, aby przedyskutować co możemy zrobić pojawił się pomysł”. Olav Njå przypomniał sobie dwie części lemiesza używane w starych pługach konnych, o nazwie Odin. Od tego momentu zaczęliśmy opracowywać koncepcję dwóch części lemiesza do pługa do ciągnika. Pług Odin miał formowany lemiesz z kutą stalową końcówką. Pomysł polegał na zmodyfikowaniu tej zasady, aby dostosować pług do ciągnika i zoptymalizować pod kątem nowoczesnych metod produkcji. Podczas procesu projektowania , pojawił się pomysł dłuta odwracalnego. Arnold Furre kierownik laboratorium, dostrzegł ogromny potencjał w systemie dłuta odwracalnego, przeznaczono duże środki na rozwój. „Szybko zdaliśmy sobie sprawę, że nowe dłuto ma doskonałą penetracje gleby oraz pług jest stabilny na polu. To było kluczowe aby odnieść sukces z nowym produktem.
Przekonanie rynków do nowych rozwiązań nie zawsze jest łatwe. Na początku do ośrodka testowego w Europie wysłano karton z dłutami odwracalnymi. Placówka testowa w ogólne nie była zainteresowana koncepcją i wykonaniem testów. Na szczęście rolnicy myśleli inaczej i w ciągu 2 lat od wprowadzenia na rynek dłuto odwracalne zostało zaakceptowane przez rynki.
Na początku lat 80 tych, fabryka Kverneland szukała dodatkowych ulepszeń dłuta odwracalnego. Do tego czasu Kverneland poddawał obróbce cieplnej całe dłuto, co oznaczało, że twardość stali musiała być ograniczana, aby nie pękać wokół otworów. Tworząc nową linie produkcyjną, inżynierowie opracowali nową metodę obróbki cieplnej, zwaną hartowaniem strefowym, pozwalającą zwiększyć twardość krawędzi i zachować miękkość obszaru wokół otworów na śruby.
„Hartowanie strefowe oznaczało, że Kverneland mógł zwiększyć twardość krawędzi do 57 Rockwell, bez pękania wokół otworów, z czym żaden inny konkurent nie mógł się równać” mówi z dumą p. Eidle.
1.Ekstremalnie twarda strefa.
2.Obszar wokół otworów elastyczny aby uniknąć pęknięć.
Dzisiaj, nadal uważamy że przełomowa praca Olav Njå, Jostein Eide i całego zespołu rozwojowego z roku 1970 jest istotna częścią oferty Kverneland dla rolników na całym świecie. Dłuto odwracalne jest dobrze znanym w branży standardem i najczęściej sprzedawalnym elementem zużywającym się wszechczasów. Grupa Kverneland nieustannie koncentruje się na specjalnych metodach hartowania strefowego, aby zapewnić solidne dłuta, o dłuższej żywotności, a jednocześnie odporne na pękanie na kamienistych glebach.
Gratulacje ku naszej radości i wielkie podziękowania dla wszystkich ciężko pracujących rolników, którzy przesuwają granice rolnictwa - pozostawiając na naszych rękach ofertę najlepszych dostępnych Oryginalnych Części Zamiennych.
Aby zrozumieć dlaczego Kverneland wymyślił odwracalne dłuto w 1971 r., musimy spojrzeć wstecz na niektóre ważne wydarzenia w ewolucji rolnictwa.
Na początku XX wieku główną działalnością Kverneland były narzędzia ciągane przez konie. Od roku 1910 przystępne cenowo lekkie ciągniki zaczęły zyskiwać popularność, szczególnie w USA. Jednym z traktorów był Fordson, wypuszczony w 1917 r. Był to lekki traktor o mocy 20KM.
Ciągniki doskonale sprawdzały się w większości gospodarstw na kontynencie amerykańskim i szybko zyskały popularność. W Europie gospodarstwa były mniejsze, a wzrost sprzedaży traktorów wolniejszy, ponieważ koń nadal był uważany za najlepszy wybór ekonomiczny. W rzeczywistości traktor nie zastąpił całkowicie konia do lat 50 tych i wczesnych 60 tych XX wieku.
Po I Wojnie Światowej traktory Fordson zwiększały sprzedaż w Europie. Początkowo rolnicy używali przerobione pługi konne w swoich ciągnikach, ale gdy Fordson zwiększył moc i prędkość, producenci narzędzi szybko zaczęli opracowywać pługi wyspecjalizowane do pracy z ciągnikami.
Kverneland wyprodukował swój pierwszy pług przystosowany do pracy z traktorem w roku 1928 i nazwał go po prostu „Tracktorplog”, co z norweskiego tłumaczy się jako „pług do traktora”. Był to pług dwuskibowy wyposażony w dłuto i lemiesz w jednym kawałku. W roku 1960 przeciętny traktor miał moc 40-50KM, co nie stanowiło szybkiego zużycia lemiesza, aby powodować jakiekolwiek problemy. W 1962 r. wprowadzono na rynek pierwszy masowo produkowany ciągnik o mocy 100KM, który zapoczątkował szybki wzrost mocy ciągników oferowanych rolnikom na całym świecie. W latach 60 tych rolnicy zwiększali szybkość orki, domagając się większych pługów i większej ilości korpusów. Tradycyjny lemiesz był pod dużą presją – zużywał się w szybszym tempie, niż kiedykolwiek wcześniej. Nadszedł czas, aby wymyślić i opracować produkty, które sprostają przyszłości rolnictwa.
